Song-Köl

---

---

Na een wat onrustige nacht werden we met het ochtendgloren om 6 uur wakker. Ik had het niet koud gehad deze nacht, Esther wel. De auto gaf aan dat het momenteel -3 graden was, dus erg koud. Gelukkig kwam de zon al snel achter de heuvel vandaan en konden we aangenaam ontbijten en genieten van de besneeuwde bergtoppen (4000 meter). Brood wordt hier overal verkocht en lijkt veel op het ronde brood wat we ook in Marokko aten. De tent was natuurlijk ook bevroren die nacht, dus deze moest eerst drogen voordat we weg konden rijden. De zon heeft nog veel kracht, dus dat ging voorspoedig. Onze eerste stop was een monument voor de sterkste man van Kirgizië, Kojomkul. Deze man was in begin 20^e eeuw de sterkste worstelaar van het land en heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Sovjet periode en veel goeds gedaan voor het dorp. Hierna ging de weg door een canyon met steile rotswanden en een snelstromende rivier. Verkeer was er nauwelijks. In de dorpjes zwaaien we vrolijk naar de kinderen en mensen. Sommigen zwaaien vrolijk terug en vinden het leuk om buitenlanders te zien, anderen denken wat moet je van ons. Honden vinden het leuk om met de auto mee te rennen.

De weg voerde verder door de canyon met af en toe indrukwekkende rotspartijen en kwam uiteindelijk uit in een vruchtbare, groene vallei. In de dorpen ligt er vaak asfalt, maar erbuiten is het onverhard. Beide varianten hebben echter veel kuilen in de weg, dus niet heel ontspannen rijden. Wat je op de weg aantreft is heel divers. Op de weg naar Osh was er veel vrachtverkeer, redelijk moderne vrachtwagens, die vooral uit Europa zijn geïmporteerd en waar de Europese bedrijfsnamen gewoon nog op staan. Je ziet nog veel Lada’s rondrijden, met veel roest en rook, maar ook dure Lexus SUV’s en andere luxe auto’s. Wij stopten even bij een islamitisch kerkhof, die je in elk dorp aantreft. De graven bestaan vaak uit vier muren met daarin of een gat waar een persoon begraven ligt, of vier muren met een dak erboven. In Chaek, de eerste grote plaats die we tegenkwamen, deden we nog wat inkopen en kwamen we bij het tankstation een Landrover Expeditie tegen die de Silk Road aan het rijden waren. Schoolbussen zijn hier niet, dus kinderen moeten vaak ver lopen over straat van en naar school toe. De jongens dragen meestal een pak, de meisjes een zwart-witte jurk en een enorme witte strik in hun haar.



Niet ver buiten Chaek was onze afslag richting het Song-Köl meer. De weg was vrij recht en ging gestaag omhoog. We kwamen veel vrachtwagens tegen afgeladen met steenkool. Een paar keer was een brug weggespoeld en kon onze Pajero in de rivier echt aan het werk. We klommen hoger en hoger, tussen steile rotswanden door de rivier volgend. Uiteindelijk kwamen we bij de mijn, waar we links of rechts konden gaan. We kozen voor rechts, wat uiteindelijk niet goed bleek te zijn en we kwamen bij een ander deel van de mijn uit. Gelukkig ging daar een veel betere weg naar beneden toe en kwamen we voor een gesloten slagboom. De man in charge moest om ons lachen en deed hem naar boven. Song-Köl, dat is naar links toe. Zo konden we de juiste weg nemen, die met veel haarspeldbochten naar 3300 meter klom. Eenmaal over de pas zagen we het Song-Köl meer liggen tussen de bergen. We zagen ook de eerste yurts van de veehouders die in de zomer hun vee laten grazen op de grasvlakten rond het meer. Het meer is maar 13 meter diep en 27 kilometer lang en 19 breed. Het is 220 dagen per jaar niet bereikbaar vanwege de sneeuw en er groeit eigenlijk helemaal niets. Als we de verhalen mogen geloven wordt het hier -10 ’s nachts, dus besloten we om na het avondeten uit voorzorg in de auto te slapen.

Na een redelijk goede nachtrust in de auto, waar gelukkig veel ruimte is, werden we even na zonsopkomst wakker. De auto gaf aan dat het buiten al 2 graden was, dat is al een verbetering met de -3 van gisteren. De zon scheen volop en heeft nog aardig wat kracht, dus konden we in de luwte van de auto ontbijten. Daarna zijn we op onze ministoeltjes gaan genieten van het uitzicht (zie foto). Eerst kwam er een kudde paarden langs en wat later koeien die kennelijk moeite hadden met het feit dat wij op hun normale route stonden. Na enige aarzeling zijn ze dan toch maar om ons heen gelopen. Enige tijd later zagen we verschillende herders te paard kuddes schapen over de graslanden drijven. Tot wij wegreden was er nog geen enkele auto ons gepasseerd. De weg voerde verder naar beneden richting het meer en het aantal yurts nam toe. Vaak staat er 1 yurt en een tent met daarbij een omheining voor het vee, welke de herders ’s avonds gaan halen op de vlakten. Andere families hebben meerdere yurts, waar er vaak een voor toeristen is. We hebben de weg gevolgd ten zuiden van het meer en hebben toen een willekeurig karrespoor genomen tot aan het water. Hier hebben we geluncht en kregen we 10 vissen van vissers die toevallig naast onze auto aanmeerden. Ze wilden niets voor de vissen hebben, wij wilden ze eigenlijk ook niet, maar wat kan je anders doen dan accepteren. De vissers gingen zonder vis weg, wat wij toch wel opmerkelijk vonden.

We hebben een poosje aan het meer gezeten en van het uitzicht genoten. De wind trok erg aan, waardoor we verder zijn gereden om zo een beschut plekje te vinden. Aan de kop van het meer vonden we een klein heuveltje waar onze tent beschut kon staan, met de auto aan één kant ervoor werd de wind redelijk goed geblokkeerd. Tijdens ons avondeten kregen we nog bezoek van een herder op zijn paard, die poolshoogte kwam nemen. In half Russisch – half Engels konden we nog een kort gesprek voeren, hoewel we wel vreemd opkeken toen hij (als veehouder) zei dat het ging regen uit een wolk die heel duidelijk de andere kant optrok. We hebben hem duidelijk proberen te maken waar Nederland ligt, maar dat lukte niet.



Het Song-Kul meer is een uitgelezen plaats om sterren te kijken, helaas voor ons is het op dit moment volle maan waardoor het veel te licht is. Voordeel daarvan is wel dat het nog een beetje licht is als je ’s avonds naar het ‘toilet’ moet. Ook zagen we veel gaten in de grond, waar vermoedelijk marmotten en misschien ook vossen hun nest hebben. Volgens de boeken leven er ook wolven en lynxen in dit gebied, maar die hebben we gelukkig niet gezien (wel gehoord) en aangezien de herders het meeste vee ook buiten laten lopen zal het wel meevallen. Alle buien trokken bleven gelukkig aan de andere kant van de bergen, ze zorgden wel voor een spectaculaire zonsondergang.

---

Photos

Kojumkul
Monument voor de worstelaar

Even tanken
Voor ons het konvooi van de Landrover Experience 2013

De kudde koeien
Beslissen: wat moeten we met die vreemde lui op ons pad?

Veehouder op paard
Deze vriendelijke meneer kwam ons even checken

Comments

[loek]

groetjes uit Michigan
Hoi folks, Blog is snel en duidelijk. Nice to see you're doing fine. Put some close-ups on the blog, so we can see it's you out there. Love, Loek.