Advertisement
Published: October 9th 2008
Edit Blog Post
Hallo daar in herfstige Holland,
Even denken... De laatste blog is alweer een tijdje geleden. Uit Mcleod Ganj geloof ik. Tjemig, dat lijkt echt al lang geleden. Verschillende steden, tientallen bussen, honderden kilometers, duizenden fotoos, miljoenen zintuigelijke ervaringen. Bizar.
Hoewel we nu in Kathmandu/ Nepal zitten, hebben we de afgelopen tijd in India gezeten. En dat India is vreemd gebleken tot nu toe. Wat valt dan zoal op? Een poging tot een voorlopige samenvatting van Indiaase kenmerken en Nepalese ervaringen!
Huh, wat? Toeristen? De regio's waar wij in Noord India zaten, waren nou niet bepaald ingericht op toeristen. Gevolg: verbaasde en gapende blikken van Indiers. Op zich is dat niet erg als het blijft bij een blik. Maar deze indiers gaan echt schaamteloos zitten staren tot op je bot. Op een gegeven moment wordt dat wel vervelend. Dus dan ga je terugstaren of gekke bekken trekken, wat natuurlijk helemaal hilariteit en verbazing opleverd. En voor heel veel Indiers levert dit mooie foto's van twee westerlingen (lees: filmsteren). We worden voortdurend beklikt. Zoveel zelfs dat we grenzen moeten stellen aan de hoeveelheid foto's die mensen van ons mogen maken, anders zouden de godganse dag poses kunnen aannemen.
Vervoer/Wegen Eerder schreef ik al wat over Noord Indische wegen. Ik denk dat ik niet helemaal duidelijk ben geweest! Die wegen zijn het domein van de duivel. God maakt berg, mens maakt weg en de duivel maakt er puinbende van. Halleluja. Met geen woord is eigenlijk te beschrijven hoe je je na een rit van 8/10/12 uur voelt. Je hart vind je terug vlak boven je rechterknie en je gal zit in je hoofd. En dat zegt alleen wat over de kuilen, bulten, gaten en stenen op de weg. Dan heb ik het nog niet gehad over veel te weinig beenruimte, weg-blokkerende-landslides, bussen in alle staten, de kwaliteit van rugleuningen, de mate van informatie die je wordt verschaft qua tijden en afstanden, het lawaai van verkeer (werkelijk overal wordt knoeperd hard voor getoeterd. Bommen in je oren! Krakend chips is er niets bij), suicidale koeien op de weg en tegenliggend verkeer. Het is allemaal complete chaos, met toch een zeker orde erin. Geweldig. Je moet er een dikke huid voor hebben en een flinke dosis humor en dan kan je het allemaal wel aan. Je komt zo wel op de leukste plaatsen, mafste eettentjes en in contact met leuke
(en starende) mensen.
De andere kanten In de eerste twee provincies leek India peace en vree. Eigenlijk merkten we weinig van de klassieke beelden die anderen ons voorspiegelden, nl. armoe en smerigheid. De derde provincie bracht dit wel. Steeds vaker zagen we slobbewijken en bedelaars. Steeds vaker roken we allerlei vreemde luchten die we eigenlijk alleen konden associeren met plees en andere rioolen. En die luchten kon je overal ruiken op de meeste onlogische plaatsen en tijden. Niet vreemd wanneer je weet dat afval overal gedumpt wordt. Dat trekt natuurlijk dieren aan van een bedenkelijk allooi.
Grappig was hoe we eerst radeloos in ons hand stonden met een lege verpakkingen van het één of ander, zoekend naar een prullebak. Het eigenmaken van de lokale cultuur (flikker het allemaal maar op straat) bleek moeilijker dan verwacht. Uiteindelijk went het. Poepen op straat zoals koeien en mensen doen we echter nog niet. En onze linkerhand is ook nog opmerkelijk schoon ;-)
Ook grappig: in die enorm fraaie, prachtige, ongerepte natuurgebieden zoeken we ons rot naar allerlei wildlive. Vergeet het maar (afgezien van een ver wegvliegende en dus niet goed zichtbare eagle). Terwijl we in en rondom smerige steden de meeste
toffe vogels zien, verschillende apensoorten, natuurlijk knaagdieren zoals ratten, muizen en eekhoorns, honden, katten, waterbuffalo's en natuurlijk stoicijns herkauwende koeien.
Religies Zo schrijvende overdenk je wat je wat religies betreft allemaal hebt gezien. Dat is niet mis. Vrijwel alle wereldlevensovertuigingen zijn langsgekomen. De rust en wijsheid van ingetogen en vriendelijke Boeddhisten! De carnavaleske uitbundigheid van het raadselachtige Hindoeisme (330 miljoen goden waar je een persoonlijke favoriet uit kan kiezen). De gastvrijheid en nobelheid van het Sikhisme. En de daadkrachtige grootsheid van de moslims. Allemaal hebben ze hun mooie kanten en schaduwkanten. Er worden in grote lijnen wel verschillende lichten op de zaken geworpen, in veel gevallen eindig je echter met meer vragen. Helemaal doordat al die religies elkaar kruislings beinvloeden en leentje-buur spelen bij elkaar. Alleen maar mooi natuurlijk dat al die vragen onbeantwoord blijven. Voor antwoorden moet je immers bij de bakker zijn. Bovendien zijn we hier nog niet klaar.
FOOOD Man, man, man... dat Indiaase eten... niet te filmen zo goed. De menu's bestaan uit een gerecht of 60 waarvan wij er 3 of 4 kiezen. Vrijwel altijd vegetarisch (jaja in anderhalve maand zo'n 7 laffe stukjes kip op). In die 3 of 4
Ringo, Paul, George en John..
en Hugo mediteerden in Rishikesh en schreven hier een deel van hun welbekende 'White Album'. bakjes zit dan iets van kaas met ongelofelijk sausje, gemixte groenten of een yoghurtprutje. Dat eet je dan met brood. Wanneer het eten wordt neergezet wensen Margaux en ik elkaar succes, stoppen onze hoofden in de borden en spreken we 3 minuten even niet. Heerlijk.
Maarrrr na anderhalve maand geen vleesch of vis en na een incidenteel biertje (die F*** Hindoes drinken geen alcohol) mis je wat. Dan is Kathmandu een uitkomst en welkome afwisseling. Och man, wat fijn om je te kunnen laven aan biestuk, thais en Everest beer.
Chaos en Orde Chaos is vaak lekker, mooi en fijn. Een onuitputtenlijke poel vol inspiratie voor creativiteit, improvisatie, spontaniteit, flexibelheid en frisheid. Nu we hier toch zijn: een voedingsbodem voor de Lotus/Phoenixen uit de as. Chaos wordt echter pas bruikbaar wanneer het wordt afgewisseld met orde (andersom kan ook uiteraard). Na verloop van tijd kan je wel even genoeg hebben van constant afdingen, belogen worden en schreewerige handelaren en hoteleigenaren.
Hoe prettig zijn dan de momenten van orde waarin je in de natuur loopt en aankijkt tegen besneeuwde reuzen die tegelijkertijd dichtbij als verweg zijn. Die zeuren of toeteren niet. Of momenten dat je aankijkt tegen
de perfectie van de Taj Mahal of geconcentreerde mystiek van de stupa van Boddnath. Momenten dat een bus ineens wel op tijd vertrekt. Of het moment dat je wordt opgenomen door een Sikhfamilie die je een inkijkje verschaft in hun rituele onderdompelingen in een heilig meer.
Sommige mensen haten India en sommigen kunnen er geen genoeg van krijgen. Ik denk dat wij er voorlopig lekker tussen in gaan zitten. Het ene moment verwonder en verbaas je je vol respect en verlangen over de schoonheid en de vriendelijkheid. Het andere moment veracht je het vanwege de smerigheid, armoe, herrie en oplichterij.... Beetje afwisseling kan geen kwaad. Van tevoren weet je dat je iets fysiek of mentaal voor je kiezen gaat krijgen en vergeleken bij die verwachting valt het eigenlijk 100%!m(MISSING)ee en geen enkele %!t(MISSING)egen.
Plannen Goed nu dus Kathmandu, een oase van westers gemak en luxe. Alles is hier mooi, interessant, vol historie, te begrijpen enz. Tot nu toe een van de tofste steden waar we ooit geweest zijn.
Gisteren maakten we plannen voor de aankomende Everest Base Camp Trek. Zessentwintig dagen lopen in de hemel. Halleluja. Vandaag echter moesten we de plannen voorlopig wijzigen omdat
de informatiebureautjes waar we toch eerst even langs willen dicht zijn vanwege een groot Hindoeistisch feest.
Niet getreurd, hemd hoog opgebeurd. Dan maar eerst een week richting Chitwan National Park. Een kans op een ontmoeting met een neushoorn, tijger, gharial of mug laten we ons niet ontnemen. En bovendien wacht die Everest gaat nergens heen.
Hopelijk weerstaan jullie je als kranige aardappelpoters in tijden van vallende bladeren, banken en
beurzen. Af en toe krijgen we er iets van mee. Het klinkt niet best! Geef ons een maar een seintje als we de boel weer moeten komen opkrikken. Sowieso leuk als jullie een seintje blijven geven in geval van ontwikkelingen op vlakken als roddel, achterklap, lichamelijke ongemakken, opvoedkundige kwesties etc etc. Maw: laat die mails maar komen!
Groetjes en veel liefs vanuit Nepal.
Margaux en Hugo
Advertisement
Tot: 0.143s; Tpl: 0.014s; cc: 14; qc: 81; dbt: 0.0756s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Spaghetti William
non-member comment
Ademloos .
Hugo en Margoase , ik 1 keer ademloos uitgelezen , is net de Donald Duck van vroeger gauw lezen en plaatjes kijken . Vind het wel lullig van mij dat ik maar een paar zinnen terug mail . Ik heb jullie in mijn mapje gezet " Wereldreizigers " , als er wat weinig tickets binnen komen ga ik dan even bladeren naar jullie of Nieuw Zeeland . 25 Okt is ze 10 dagen thuis en gaat jullie vorige reis maken , en zal dan 25 mei weer in NL. zijn .Is dan totaal 19 maanden weg geweest . Let's be carefull outhere .