Tussenstop in Hong Kong.

---

Woensdag 17 januari.

Na drie weken in België en Nederland, zijn we vandaag weer vertrokken voor het tweede deel van onze reis: 6 maanden in China.
Een visum voor 6 maanden krijgen kan niet in België maar wel in Hong Kong. Dat was dus onze eerste bestemming.
De vluchten (eerst naar Londen en daarna naar Hong Kong) verliepen vlot, weer een heel andere ervaring dan de terugreis naar België in december.


Donderdag 18 januari.

Om ongeveer 17u plaatselijke tijd landden we op de nieuwe luchthaven van Hong Kong. Eerst moest er wat geld gewisseld worden en daarna zochten we (per telefoon) een hotelkamer. De jeugdherberg van Hong Kong heeft een prachtige ligging met een uniek uitzicht over de haven maar ligt nogal ver van het centrum. Daarom probeerden we eerst het Dragon Hostel, in Mongkok in het noordelijk deel van Kowloon. Dit hotel bleek de eerste twee dagen geen kamers vrij te hebben. De tweede kandidaat, het Star Guesthouse, bleek nog wel kamers te hebben dus reserveerden we een tweepersoons kamer zonder badkamer (Hong Kong is nogal prijzig) in de Cameron Street, hartje Kowloon.
Met een van de vele luchthavenbussen reden we in ongeveer een uur naar het stadscentrum en werden we nog geen 100 meter van ons hotel afgezet.
In de smalle zijstraten stond het verkeer geduldig aan te schuiven in de avondspits, de trottoirs puilden uit van de voetgangers. In China (het vasteland dus) waren we al gewend aan druk verkeer en een menigte van voetgangers maar in Hong Kong speelt alles zich in nauwe straten af zodat het veel meer indruk maakte, De mensenmassa in Hong Kong gaf ook niet een uniform beeld zoals op het vasteland waar je vooral Chinezen ziet. Hier viel direct de diversiteit op: natuurlijk veel Chinezen maar ook zwart en blank, Indiërs, Pakistani, Sikhs ...
In Hong Kong is er van alles in overvloed behalve ruimte. We waren dus niet verbaasd met de afmetingen van ons hotelkamertje (2m bij 3m) maar tevreden met het kraaknette interieur. De gemeenschappelijke badkamer op de gang was ook heel schoon en piepklein. Naast de lavabo was er een douchecel waar eveneens het toilet instond: na een douche was de vloer dus kletsnat zodat plastic sandalen geen luxe waren om naar het toilet te gaan nadat iemand een douche had genomen.
Na een tas (oplos) koffie gingen we even de buurt verkennen. Al snel zagen we in onze straat een supermarktje van de keten met openingsuren van 7 u tot 23u, dus een Seven - Eleven. Met een vloeroppervlakte van ongeveer 5 op 10 m had het winkeltje toch en opmerkelijk groot gamma van waren, inclusief snacks die ter plaatse warm werden bereid.
Wij deden wat inkopen maar zochten daarna toch een restaurantje op voor ons avondmaal. Het was amper 21 u toen we naar ons hotel terugkeerden maar het duurde echt niet lang of we waren allebei vast in slaap.


Vrijdag 19 januari.

Vanochtend liep de wekker hardvochtig af om 7 u: we hadden enkele belangrijke zaken af te handelen. We moesten onze visa aanvragen voor China en wilden ook treintickets kopen voor de rit naar Beijing. In Beijing moesten we nog enkele praktische zaken regelen voor onze reis maar eigenlijk zo snel mogelijk doorreizen naar Harbin, ons eerste echte reisdoel. We wilden daar het IJskastelen festival bijwonen, een toeristische topper in China.
De makkelijkste plaats om onze visa t verkrijgen bleek een Japans reisbureau ongeveer 500 m van ons hotel. Een visum kan je binnen de normale termijn (2 dagen), versneld (de volgende dag) of dringend (dezelfde dag) aanvragen, uiteraard hoe sneller hoe duurder. We noteerden de prijzen en gingen dan naar het treinstation om te zien wanneer er een trein vertrok naar Beijing. Ook deze afstand was niet ver, maar we moesten daarvoor wel enkele grote straten kruisen. Omdat het voetgangersverkeer anders de auto's te zeer zou hinderen, heeft Hong Kong een uitgebreid voetgangernetwerk op zo'n 5 m boven de grond. Je vindt er duidelijke wegwijzers en aansluiting naar alle grote winkels, overheidsgebouwen, de metro en de bijbehorende ondergrondse voetgangers tunnels. We moesten er wel weer even aan wennen. We zijn zo gewoon om via de begane grond en met een kaart in de hand de weg te vinden, in Hong Kong is dat als voetganger niet de kortste en zeker niet de snelste weg. Je kijkt hier het beste even rond je of je geen (rol)trap of lift vindt naar het bovengrondse voetgangers netwerk. Op dit niveau vind je trouwens pleintjes en parkjes zodat je na een tijdje nauwelijks beseft dat je op 5 m hoog bent, behalve dat je enkel voetgangers tegen komt en geen ander verkeer.
Na een paar missers en een beetje hulp van een vriendelijke klerk die even zijn bureau verliet om met ons mee te lopen, bereikten we het Hung Hom station. We kregen er een overzichtelijke folder van de mogelijke plaatsen voor de trein naar Beijing die om de twee dagen van hier vertrok om 15u. Vandaag vertrok er een (dat konden we niet meer halen) en dus ook zondag. We kozen twee 'hardsleeper' plaatsen voor de reis naar Beijing die 25 uur zou duren. We hadden dus ligplaatsen, maar niet in afgesloten compartimenten voor 4 (softsleeper) maar in open compartimenten voor 6 personen. We kregen 10 % korting, niet omdat we er zo vriendelijk uitzagen maar het was gewoon de promotieprijs voor de eerste drie maanden (uitgezonderd de drukke week voor het Chinese Nieuwjaar op 18 februari).
Dat we zondag zouden vertrekken, betekende wel dat we de 'dringende' visa moesten aanvragen: sinds 1 januari kon men op zaterdag geen visa meer afhalen. We gingen dus terug naar het Japans Reisbureau om de visa via de ‘dringende procedure’ aan te vragen. Dit ging bijzonder vlot: paspoort en foto afgeven was voldoende terwijl we in België altijd een heel formulier moesten invullen om een visum aan te vragen. Om 18 u moesten we terug komen om de paspoorten met visa af te halen en dan moesten we ze ook betalen.
Tevreden over de gang van zake gingen we eerst in ons hotel koffie drinken en een korte tijd wat rusten.
Gewapend met onze Vaio gingen we daarna naar de Kangaroo pub want daar kon men op internet als men er wat gebruikte. Heel vreemd maar een internetcafé in Hong Kong vinden is niet zo eenvoudig. We hadden er op onze verkenningstocht al naar gezocht: één die nog in de reisgidsen stond aangegeven was er al niet meer, het andere was bijzonder klein, druk en erg duur.
In de Kangaroo pub was er welgeteld één computer die in gebruik was en waar verschillende toeristen aanschoven om te kunnen mailen. Op onze vraag of er ook draadloos internet mogelijk was antwoordde de barkeeper van niet maar de kelnerin zei dat dit zeker kon. We bestelden dus maar een lunch (fish & chips) en konden rustig met onze laptop de mail nazien en beantwoorden. We bleven er hiervoor ruim twee uur zitten af en toe wat slurpend aan onze cola.
Uiteraard zorgden we dat we ruim op tijd bij het Japans reisbureau waren, maar daar moesten we tot stipt 18u wachten eer de visa werden uitgereikt. Om 18u01 waren we tevreden met ons ‘business visum’ waarmee we 6 maanden in China konden blijven. Omdat we in België maar een visum voor maximaal 3 maand konden krijgen, hadden we de omweg via Hong Kong gemaakt en deze bleek nu dus zinvol.
’s Avonds maakten we een rustige wandeling langs de promenade die kilometers lang een prachtig zicht biedt over de zee-engte tussen Kowloon en Hong Kong Island. Het was donker en de gebouwen aan de kade van Hong Kong Island waren versierd alsof het kerstbomen waren. Ook de verschillende overzetboten waren behangen met lichtjes zodat er veel volk liep om dit moois te bekijken en om foto’s te maken.
Na het avondeten werkte Berna nog wat aan het verslag, ik keek nog naar een film die door de veelvuldige reclamespots wel twee keer zoveel tijd in beslag nam.


Zaterdag 20 januari.

Na een lange nachtrust en een laat ontbijt besloten we het Historisch Museum van Hong Kong te bezoeken.
Gewapend met een audiogids begonnen we vol goede moed aan de 8 afdelingen van het museum. Het bleek zeer interessant en goed georganiseerd met regelmatig een bijkomende video die afwisselend in het Engels, het Mandarijn en het Kantonees werd vertoond. De eerste afdeling behandelde de geologie, de flora en fauna van Hong Kong. In een tunnel, waar diverse lagen gesteente waren na gebootst, kreeg men informatie over de veranderingen tijdens de verschillende geologische perioden gedurende de laatste 400 miljoen jaar. Een bijzonder heldere video gaf hier extra uitleg bij. Zo kon men duidelijk zien hoe men de geologische geschiedenis van Hong Kong uit de verschillende gesteenten kon afleiden.
De tunnel mondde uit in een stukje oerwoud dat, met bomen tot 18 m, er heel erg realistisch uitzag. Je moest de bomen en planten echt aanraken om je ervan te vergewissen dat deze niet echt waren. In dit stukje oerwoud stonden opgezette dieren die de fauna van Hong Kong illustreerde. Hoewel de bewoonde gebieden bijzonder stedelijk zijn, heeft Hong Kong nog heel wat ongerepte natuur. Ook de diersoorten die in het verleden in deze omgeving leefden (bijvoorbeeld de tijger) werden hier (met modellen) tentoon gesteld.
In een tweede afdeling kon men nader kennis maken met de prehistorie van Hong Kong. Vondsten van zo’n 6000 jaar geleden werden er tentoongesteld. In een 42 m lange kustdiorama werd heel visueel voorgesteld hoe de verschillende opgegraven voorwerpen (waarschijnlijk) gebruikt werden. Op het einde van deze afdeling kon men ook een kopie zien van één van de acht rotsinscripties uit die tijd die men in Hong Kong heeft gevonden.
De derde afdeling lieten vondsten zien uit Hong Kong tijdens de verschillende Chinese dynastieën. De boodschap was heel duidelijk: al van de eerste pogingen om China te verenigen bleek Hong Kong deel uit te maken van dit Chinese rijk, de 150 jaar dat de Britten hier de hoofdrol speelden zijn niet onbelangrijk maar in de juiste context gezien niet doorslaggevend. In 1997 werd de juiste weg bewandeld met de hereniging van Hong Kong en het ‘moederland’.
Ook in de vierde afdeling was onze aandacht nog bijna ongeschonden: de vier belangrijke bevolkingsgroepen (Punti, Hakka, Hoklo, en ‘Boat Dwellers’) werden er geïllustreerd met o.a. hun kledij, reconstructies van hun woningen en voorstellingen van hun festiviteiten. De sfeer was hier heel kleurrijk, vooral omdat een jaarlijkse ceremonie in het dorp Cheun Chau er geëvoceerd werd met de reconstructie van de ‘bun mountains’, een theater voor Cantonese opera, een parade, de leeuwendans en een Taoïstisch altaar… Ook hier was er nog steeds geen plaats voor de Britten: hoewel ze hun stempel op de huidige maatschappij hebben gedrukt, van het echte verleden van Hong Kong maken ze geen deel uit.
Na vier zeer interessante afdelingen vonden we dat het tijd was voor een tussendoortje, helaas was de kantine in herstelling en gesloten. Een beetje teleurgesteld liepen we nog wat door de andere afdelingen. In feite waren deze ook zeker de moeite waard maar het aanbod was gewoon te groot voor één dag. Met wat meer spoed, en vooral hier en daar kijkend naar het meest opvallende, liepen we nog door de afdelingen over de Opium Oorlog en de overdracht van Hong Kong aan de Britten, de groei van de metropool Hong Kong, de Japanse bezetting en slotte de afdeling getiteld ‘Moderne Metropool en Terugkeer naar China’.
Van de 8 afdelingen hadden we er dus de helft goed gezien, van de 10 videovoorstellingen slechts 4. Al met al hadden we ruim 5 uur in het museum doorgebracht wat wel betekent dat we het interessant vonden.
We keerden terug naar het hotel voor een korte siësta, maar na het avondeten hadden we echt geen energie meer voor de geplande avondwandeling. We schreven dus maar wat aan de verslagen en lagen op tijd in bed. De volgende dag zouden we het ook rustig aan kunnen doen: de trein naar Beijing zou om 15u vertrekken, om 14u moesten we in het station zijn.

---