Advertisement
Published: August 16th 2012
Na precies een maand verlaten we China weer. Ons 30- dagen visum verloopt
deze zondag - dus hopen dat de douane niet flauw doet dat we pas na middernacht de grens passeren. Na het veelzijdige China met enerzijds indrukwekkende cultuur, lekkere eten, enorme steden, bergen, rijstvelden, rivieren, vele olympische medailles en anderzijds gerochel, het moeilijke communicereen, de enorme aantallen binnenlandse toeristen, de lange afstanden, smog en de ontelbare bouwplaatsen hebben we zin om door te gaan. Volgende bestemming is Luang Prabang, de voormalige hoofdstad van Laos met slechts 50.000 inwoners - een verademing dus!
Kunming, maandagochtend zes augustus. Zogezegd regeldag. Bus naar prima Kunming Cloudland hostel. De kakkerlak die in een hoek van onze kamer kruipt negeren we maar, voor een euro draaien we een was en de kleren hangen we uit in onze kamer. Miek vindt de fietsen te mooi om ergens te parkeren, dus met de bus naar het in de Lonely Planet aanbevolen reisbureau van Mr. Cheng. We schieten ons doel voorbij en lopen een paar kilometer terug door de stromende regen. Hierdoor schuilen we in het kantoor van China Eastern dat een scherp geprijsd ticket naar Nepal heeft...
Eerst even afstemmen in het rokerige gele hok van de alwetende Mr. Cheng. Hij bezweert ons dat we zonder visum Nepal, India en Myanmar niet inkomen en Tibet zit potdicht. Maar...in vijf dagen kan hij visa regelen. Nu verloopt ons Chinese visum
op zondag dus we zijn blij met zijn alternatief: de nachtbus naar Laos en hij regelt visa Laos op tijd! We hoeven ons absoluut geen zorgen te maken dat we de grens overgaan als ons visum een paar uur verlopen is. We boeken tickets bij hem, maar na dubbelcheck bij reisbureau in zelfde hotel blijkt dat hij ons behoorlijk heeft afgezet, we ons visum voor Laos zelf op de grens kunnen regelen en dat ook voor Nepal had gekund... Miek weet ons geld terug te krijgen en we boeken alleen de bus naar Laos bij de ander.
Na wat puzzelen ziet onze reisroute er nu als volgt uit: rest augustus in Laos en Cambodja,
5 september hebben we een Air Asia vlucht van slechts €90pp geboekt van Bangkok naar Chennai in India, hier reizen we tien dagen met Dimitry door Zuid India tot Cochi, dan gaan we door naar het noorden van India, safari en trekking door Nepal. Rond
7 oktober moeten we in Myanmar zien te komen waar Oscar & Louise dan ook op reis zijn. Begin november gaan we van Bangkok al eiland hoppend naar het zuiden van Maleisië om daar de boot te pakken naar Sumatra, Java, ..., Bali. Sounds like a plan!
Grootste uitdaging is het verkrijgen van visa voor India en Myanmar in Vientiane, de hoofdstad van Laos - hier zou het relatief snel moeten lukken. Buiten is het droog en we lopen door het moderne en niet al te interessante Kunming naar een boekenwinkel waar we onze Southeast Asia lonely planet kopen, belanden in een leuke universiteitswijk en eten matige Koreaanse sushi. Op de terugweg weer stromende regen en schuilen we in een bioscoop waar Ice Age 4 over tien minuten begint. Dus wij zitten met onze 3D brillen op en tot onze verrassing is de film gewoon in het Engels! Het blijft regenen en met enige moeite weten we ons hostel terug te vinden.
Dinsdag bestaat uit relaxen en bustochten naar ticket offices om onze slaapbus naar Lijiang te regelen. Door een computerstoring neemt dit veel tijd in beslag. 's Avonds stappen we voor het eerst in een slaapbus met 42 stapelbedden, drie rijen naast elkaar en zeven bedden achter elkaar. Je voeten liggen in een bakje dat het kussen van de persoon voor je vormt. We liggen allebei boven en Miek maakt onze 'slash-, snatch- en tamperproof'' pacsafe security bag met valuables vast aan de metalen spijlen aan het voeteneinde. Je voelt hem al aankomen... De bedden zijn krap, de weg veel hobbeliger dan de treinrails, ik lig schuin boven een stinkend toilet en naast een snurkende vrouw (en aan de andere kant Miek). Onder ons rochelen Chinezen op het gangpad van de bus, grappig is dat Miek dit steeds duidelijk en vol afkeer veroordeeld! Ondanks dat blijken we vast te hebben geslapen...
Om zeven uur 's ochtends staan we al een half uur stil en ik begin te beseffen dat we aangekomen zijn in Lijiang. Geschokt ontdekt Miek dat er met een mes een gat is gemaakt in onze pacsafe. Portemonnaie met cash, credit cards, rijbewijzen en tickets naar Laos ontbreekt... Een heel erg k-moment. Een paar Chinese studenten troosten en helpen ons en bellen de politie. Nadat die foto's hebben gemaakt kijk ik nog een laatste keer rond in de bus en vind onze portemonnaie onder een bed op de grond. Alleen het geld is eruit!! Met kippenvel ren ik naar Miek om het te laten zien. Het was best veel cash maar goed daar zijn we voor verzekerd. Op het politiebureau worden we aardig geholpen en krijgen we thee, een enorme bapao zonder inhoud en hardgekookt ei.
We slapen bij Mama Naxi, een erg bazige en verzorgende mama (in de Naxi-cultuur zijn de vrouwen de baas...). Oud Lijiang is een heel mooi dorp zoals je je dat in oude Chinese films zou voorstellen. Wel is elk huis een restaurant, guest house of winkel en barst het van de Chinese toeristen. We laten mama Naxi voor €2,50 voor ons koken, we zitten met z'n negenen aan een tafel: Chinees echtpaar dat jaar reist na opzeggen Shell baan, Franse bottendokter, Nederlands lerarenstel op huwelijksreis, Singaporese net afgestudeere Amerikaan en Vietnamese Bulgaarse studente. Er komen minstens tien schalen met heerlijke gerechten op tafel en de meesten gaan de volgende morgen net als wij naar de Tiger Leaping Gorge - gezellig!
Vier uur lang hobbelen we langs snelwegen in aanbouw in een minibusje naar het begin van de gorge. Met onze dagrugzakken en genoeg water beginnen we om twaalf uur aan de klim langs de hooggelegen oude 'Chinese thee in ruil voor Tibetaanse paarden' route. Na twee uur zijn we bij een Naxi huis waar we lekker lunchen. Dan begint de steile 28-bochten klim naar de top op het heetst van de dag, hier gelukkig slechts zo'n 25 graden. Af en toe gehinderd door een dikke Koreaan op een terecht koppige muilezel halen we de top met gemak. Aan de andere kant van de gorge kijken we op de steile rotswanden van de tot 3800 meter hoge bergen van de Tibetaanse hoogvlakte. Langs de route veel wilde bloemen, watervallen, lemen huizen, maïsvelden, zonnebloemen, kuddes geiten met bellen en heel weinig andere trekkers. Ver onder ons in de gorge stroomt de kolkende Jinsha rivier.
Om half zeven komen we aan bij Half Way, een prachtig Naxi Guesthouse waar de meeste trekkers overnachten. De Amerikaan en Bulgaarse voor ons hebben net de laatste kamer genomen... Maar de receptie geeft de kamers vrij van mensen die om zes uur hadden gereserveerd - zij pech wij geluk! Anderen na ons eindigen op een matje in de eetruimte. We krijgen de mooiste kamer in een soort kapel met 270 graden uitzicht over de gorge. Voor een tientje. Met de andere trekkers drinken we bier op het 'inspiration platform' en snijden onze net geplukte passievruchten aan tot we om grote ronde tafels gaan eten.
De volgende ochtend pannekoek en waterige rijstepap als ontbijt en door naar het einde van de trek, Tina's Guest House. De meesten houden een afdaling naar de Tiger Leaping Stone onder in het dal voor gezien en Miek haar achillespees doet pijn dus met z'n zessen huren we een minibusje. We moeten overstappen als de weg plotseling eindigt ondereen enorme berg rotsen - de landslide van een paar jaar terug. Hier klimmen we over om in een busje aan de andere kant te stappen. Wegen en gebouwen lijken hier niet voor de eeuwigheid gebouwd. We eten weer bij onze mama Naxi en kopen in voor de treinreis van zaterdag.
Even geen slaapbus of nachttrein met hard seats voor ons. Dus we zitten zaterdag overdag in de trein terug naar Kunming. Tot onze verrassing in een cabine met bedden dus we hebben alle ruimte met onze Chinese cabinegenoten. Onze kartonnen instant noodle boxen vullen we aan met gedroogd yakvlees (net biltong, en yak is lekker!). Het spoor is net aangelegd en we rollen gemoedelijk langs mooie dorpen, akkers en heuvels. In Kunming eten we een grote hamburger in de universiteitswijk. Zondag komt een stagiaire van het hostel met ons mee om dollars te regelen bij de bank, een fotodvd te branden en inkopen te doen voor de lange busreis naar Laos van vannacht.
Miek is erg zenuwachtig op het busstation. Onze slaapbus ziet er extreem afgeragd uit en er zijn alleen maar Chinezen. Ze is zichtbaar opgelucht als uiteindelijk ook de Koreaan Jaimin, grappige Engelsman Chris in NL voetbaloutfit en Australisch meisje Jacky instappen. De eerste twee geven les in China, de laatste studeert er en is op rondreis met haar ouders. De bus maakt lange stops op onverwachte plaatsen, en Chris windt zich hier op een grappige manier erg over op. De bijrijder komt erg relaxt over en steekt bij elke stop zijn waterpijp aan. Als we pas om negen uur 's ochtends bij de grens aankomen is het wel spannend - gaan ze moeilijk doen over onze net verlopen visums? Wordt vervolgd...
Advertisement
Tot: 0.087s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 56; dbt: 0.0509s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Sylvie
non-member comment
Ok..China heeft financieel gezien jullie wel ten volle benut. Als jullie klaar zijn met reizen, hebben jullie wsl ondertussen helemaal geen bagage meer...haha. Geniet van Laos! Het is echt prachtig! Liefs Sylvie