Advertisement
Published: December 2nd 2007
Edit Blog Post
Fenghuang
Sitting by the docks of the bay Dag allemaal,
De treinverbinding Kaili-Huaihua tartte ons geduld en zoals we gevreesd hadden arriveerden we inderdaad te laat om nog een aansluitende bus naar Fenghuang, ons volgende doel, te nemen. 's Anderendaags 's morgens zijn we dan meteen vertrokken naar het busstation, maar dat bleek geen garantie om vroeg in Fenghuang te geraken, want de bus vertrok uiteindelijk pas tegen de middag. Het gaf ons wel de gelegenheid om uitgebreid kennis te maken met David, een sympathieke Israelier die ook richting Fenghuang trok.
In Fenghuang waren we niet alleen. Naast de werkende Chinezen en de arme Chinezen schieten er nog genoeg over om tijdens de week tripjes in eigen land te maken. Zo ook Timothy, een stotterende Chinees die voor het gemak zichzelf een Engelse naam gegeven had. Nog maar net aangekomen in Fenghuang klampte hij ons al aan. "Of wij aan het reizen waren?'' "Jaja". "Hij ook". Het beloofde een interessant gesprek te worden... We werden meteen uitgenodigd om 's avonds iets te gaan eten en drinken. Vermits we alletwee nogal vermoeid waren en dit vooruitzicht ons nog extra vermoeide, hebben we hier vriendelijk voor gepast. We geraakten er echter niet onderuit om 's avonds nog eens met
Dehang
Van zonsopgang tot zonsondergang zit het halve dorp bamboemanden te vlechten hem en zijn vrienden af te spreken, waaronder een Chinees met Amerikaanse nationaliteit. Bleek dat hij als missionaris een fiets en wat geloof ging uitdelen in een naburig Miao-dorp. Daar konden we best vrede mee nemen, ware het niet dat hij nogal irritant en autoritair overkwam. Zijn stotterende reisgezel gebruikte hij als persoonlijke loopjongen. Na flink te hebben uitgeslapen staan we de volgende ochtend nog maar net geeuwend en rekkend op de stoep of we lopen die Amerikaan-Chinees meteen tegen het lijf. Hij stond erop ons het hotelletje te tonen waar hij verbleef. Daar aangekomen moesten we mee ontbijten, geen ontsnappen mogelijk. Een chinees ontbijt weliswaar. Dag lekkere cake bij de warme bakker, hallo rijst en stukjes varkensvlees. Al bij al was het best nog gezellig en lekker, maar zijn al te nadrukkelijke en opdringerige persoonlijkheid wekte toch enig onbehagen bij ons op. Hij was meer op zoek naar een publiek dan naar gasten...
We hadden nog tijd om een extra dorp te bezichtigen dus we zouden eens "snel"naar Dehang gaan. Het busstation bleek opeens echter verhuisd dus wij maar weer verder en verder wandelen buiten de stad, en toen we in Jishou van de bus stapten bleek dat
Fenghuang
Op sommige plaatsen vind je nog authentieke houten woningen. De gaten worden opgevuld met houten nieuwbouw. we helemaal tot het treinstation moesten voor de aansluiting naar Dehang. Uiteindelijk was het al donker toen we eindelijk in Dehang aankwamen, en daar wachtte weer een typisch Chinese verrassing. In plaats van de 120 yuan inkom probeerden ze ons tickets voor 240 yuan aan te smeren. Met alle Chinezen maar niet meer met ons want we moesten de extra dure show met Han-Chinezen verkleed als Miao niet hebben. Uiteindelijk was Dehang niet bepaald wat we gehoopt hadden. Het dorp had weinig meer te bieden dan gehaaide restauranthouders die hun prijzen speciaal voor ons verhoogd hadden en de fake Miao-show die met veel vuurwerkgeknal in gang werd gezet. Toch was de omliggende natuur erg mooi, omringd door karstbergen en met een pad naar een indrukwekkende waterval.
Van Dehang hebben we weer de bus naar Jishou genomen, van waar onze trein naar Huaihua vertrok. Ons geduld werd weer fameus op de proef gesteld, de trein had weer een uur vertraging en het was ijskoud in het busstation. Gelukkig zorgde een occasioneel kraaiende haan in een kartonnen doos voor een vrolijke noot. In Huaihua hadden we 's avonds een treinaansluiting naar Guangzhou in het uiterste zuiden van China, waar we vanmorgen
Fenghuang by night
Uitzicht vanop het terrasje van onze guesthouse om stipt 8u arriveerden.
We waren vast besloten om niet meer dan 100 yuan (ongeveer 10 euro) voor een hotelkamer in de provinciehoofdstad van Guangdong te betalen, alleen al omdat onze reisgids zei dat dat onmogelijk was. Na wat gediscussieer zijn we er uiteindelijk toch in geslaagd om een kamer (zonder badkamer weliswaar) versierd te krijgen voor 90 yuan. Wij content met ons prijsje en de tout content met de commissie die hij opstreek. Een win-win-situatie, toch? We zijn dan meteen de stad in getrokken en ... wat een verademing! Guangzhou is een echt atypische Chinese stad: amper toeterende auto's, geen grijze gebouwen, niemand die ons aanstaart, een efficiente en propere metro en geen rochelende mensen (of toch maar drie mannen gezien die die illusie verbraken...). We hebben wat langs de brede boulevard langs de Pearl River gelopen en we waanden ons ergens in Zuid-Frankrijk. Langs het water oefenen mensen vredig hun taichi, martial arts en zangkunsten en opeens werd de rust abrupt verbroken door een bende kunstschoolstudenten. Eentje had al haar moed verzameld om ons aan te spreken en te vragen of ze ons mocht tekenen, waarop de hele klas ons half besprong met fototoestellen en ons bestookte
Fenghuang
Naast de Han Chinezen (92%) leven in China zo'n 55 minderheidsgroepen. Na de Dong en de Miao hebben we verdere determinatie opgegeven en zijn we ons uitsluitend beginnen concentreren op de verschillende motiefjes handdoeken. met vragen. We waren opeens de attractie van de dijk. Uiteindelijk tekende zo ongeveer niemand ons, en keken we 20 minuten lang van de ene lens in de andere, ze vonden het geweldig. De meermaals bekroonde Orchid Garden met tienduizend orchideeen bleek geen enkele bloem in bloei te hebben, maar de pot thee die in de inkomprijs inbegrepen was maakte alles goed. 's Avonds zijn we uitgebreid Japans gaan eten, kwestie van de schade in te halen voor mijn verjaardag. Het eten was fantastisch, de bediening perfect, de thee a volonte en de nog levende rat die ze opeens vonden was gratis entertainment. Een geslaagde avond!
Morgen vertrekken we naar Macau. Geen moment te vroeg. 1,5 miljard starende, smetsende, rochelende, boerende, slurpende en brullende Chinezen (zonder te willen veralgemenen), het nooit-aflatende gediscussieer over prijzen; het puberale gegiechel van de mensen als ze ons een schril "Hello!!!" toeroepen; de alomtegenwoordige toegansprijzen; de bij momenten supermoeilijke communicatie, we krijgen er zelf spleetogen van. Hopelijk is het enkel maar de vermoeidheid. Niet dat we ons hier niet goed geamuseerd hebben. In China is een uitgebreid gamma aan cultuurshocks de revue gepasseerd, en daar doen we het toch een beetje voor. De mensen
Fenghuang
Rivierstadje gebukt onder het juk van het toerisme, ergens tussen buigen en barsten in zijn algemeen genomen erg vriendelijk en behulpzaam, de taal is uitermate fascinerend en het eten is lekker en goedkoop. Maar trop is te veel en te veel is trop...
Advertisement
Tot: 0.061s; Tpl: 0.013s; cc: 13; qc: 29; dbt: 0.0322s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
david
non-member comment
beautiful! i like the fact i was describes as sympathtatic. and happy you enjoyed dehang i loved it as well... but didnt get as good a weather as you guys..