Nieuwjaar in Kabul

---

Vandaag, 21 maart, is het nieuwjaarsdag. Niet alleen in Afghanistan, maar ook in veel Arabische landen (Afghanistan is wel Islamitisch, maar beslist geen Arabisch land, die fout mag je hier niet maken). Wij beginnen onze jaartelling met de geboorte van Christus (zo ongeveer tenminste, niemand die het precies weet), maar in deze landen beginnen ze de jaartelling met de geboorte van de Profeet. Dat was ruim 600 jaar later. Hier ligt het jaar 1388 nu achter ons, en vandaag wensen we elkaar een voorspoedig en gelukkig 1389 toe. En zoals bij ons het nieuwe jaar begint na de kortste dag, als de dagen weer lengen, begint hier het nieuwe jaar als het voorjaar begint en de natuur weer tot leven komt. Het is maar net wat je gewend bent.

Onder het Taliban regime (officieel van 1996 - 2001, na de burgeroorlog toen de Russen waren vertrokken in 1989) was het vieren van dit soort dagen streng verboden. Je mocht ook geen muziek maken of er naar luisteren, geen films zien, vrouwen moesten helemaal bedekt zijn en mochten niet alleen op straat, meisjes niet naar school, en iedereen hoorde naar de letter van de Koran te leven (zoals de Taliban de Koran interpreteert wel te verstaan). Gisteren had ik het er over of het vertrouwd zou zijn om op zo’n dag als vandaag de straat op te gaan. Veiligheid is hier altijd een punt van zorg, er zijn de afgelopen maanden weer verschillende aanslagen gepleegd in de stad. De Duitsers kregen uit voorzorg huisarrest voor vandaag. De rest van de buitenlanders kreeg het advies om in elk geval voorzichtig te zijn. Ik had dus ook geen plannen gemaakt voor vandaag.

Maar vanochtend kwam er een nieuwe gast aan in ons guesthouse. Hij was opgehaald van het vliegveld en naar het guesthouse gebracht door een Afghaanse collega die ik heel goed ken, en die stelde voor om naar een park in de stad te gaan. Het was prachtig voorjaarsweer, en als we die plekken zouden mijden waar de festiviteiten zijn, waarom niet. Zo gingen we op weg. Maar het leek wel of heel Kabul op straat was. Overal in de stad waren de straten overvol met hordes mensen, allemaal feestelijk gekleed, heel veel gezinnen met man, vrouw, en kinderen. Velen hadden een tas vol eten bij zich en matjes om op te zitten; ze waren allemaal op weg naar de parken om te gaan picknicken. Voor de poort van het park waar wij heen wilden stonden hordes mensen te wachten en er kon niemand meer bij. Het verkeer in de doorgaande straten zat muurvast, dus we hebben ons er weer uit gewurmd en via de kleinere straten andere bezienswaardigheden in de stad bezocht. De sfeer in de stad was erg relaxed, het leek net een Koninginnedag in Nederland. Het leek mij duidelijk dat de Afghaanse bevolking echt geniet van dit soort dagen, gewoon lekker onbezorgd op straat lopen, picknicken in een park, en genieten van de sfeer onder een warme voorjaarszon. Even de zorgen vergeten. Wat dat betreft is het jaar 1389 goed begonnen.

---