Advertisement
Published: October 24th 2012
Edit Blog Post
De habituation experience te Bwindi Impenetrable NP was zo ongeveer mijn mooiste dag in Uganda. De hele dag werd ik omring door chimps, hoog in de bomen maar ook op de grond vlak bij me. Ik kreeg een gids voor mezelf, Jessica. We zouden de chimpansees treffen in de boom waar ze de avond ervoor slapen gingen. Dit is meestal vlakbij een vijgen, vruchtenboom, zodat ze snel aan eten geraken. Chimpansees slapen elke nacht ergens anders en rollen enkele takken met bladeren samen op als nestje. Er zaten een zevental chimps in de enorme vijgenboom. Er hing een babytje te zwieren aan een tak, er stond een vrouwtje heet en had geregelde bezoekjes. Ik stond ereen tiental minuten, toen plots op enkele meters achter me een chimp verscheen. Deze chimps zijn niet aggressief naar mensen toe, op dat moment wist ik dat niet zo goed meer, maar hij wilde me wel even duidelijk maken dat dit zijn territorium was. Hij stopte even om dan voorbij me te razen met enorm veel kabaal. Jessica zei dat dit niet veel gebeurde, maar enkele minuten later heb ik het een tweede keer mogen meemaken, deze keer met The President, het alfamannetje, best indrukwekkend. Chimps
wandelen meestal van boom tot boom, aangezien ze zo groot en zwaar zijn, zouden de takken het begeven. Er kwamen meer en meer chimps naar de vijgenboom toe, communicatie gebeurt via kreten, een chimp drumt op de stam van een boom, dit weerklinkt door het woud, de groep reageert hier dus op met hun welgekende kreten, deze drum en kreetjes waren fantastisch om live bij te wonen. Na een tijd begonnen de chimps naar beneden te komen, dan is het de bedoeling om een chimpansee de rest van de dag trachten te volgen. Intussen was er een troep mensen bijgekomen die de chimpwalk deden en zij begonnen de eerste chimps te volgen, er was ook een stel Amerikanen die de Habituation deden met een aparte gids. Toen The President uit de bomen kwam, besloten we hem te volgen, het werd een lange spurt door het woud, takken kletsten tegen me aan, struikelend over planten, de Amerikanen waren we snel kwijt. De tocht achter het alfamannetje beloofde interessant te worden. Er wandelde een vrouwtje met hem mee en na de lange spurt lasten ze geregeld een kleine pauze in, eten, liggen, rondkijken. De eerste keer dat ze eindelijk stopten, stopte ik
ook, vol bewondering, tot .. ik plots kleine beetjes over mijn benen tot op mijn buik, ik stond in een mierennest ar;y antsen de soldaten hadden een bewust doel voor ogen .. ik. Ik heb dan maar mijn broek afgestoken in front of The President.
Chimpansees zijn niet jaloers, de vrouwtjes hebben dan ook betrekking, de volle 3 seconden, met alle mannetjes. Als de spruit dan wordt geboren, genieten ze veel bescherming. De mannetjes springen vreugdevol in de bomen omdat ze allen overtuigd zijn dat de spruit van hen is.
Een ander mannetje en een heet vrouwtje sloten zich ook intussen aan, het alfamannetje dient wel steeds voorrang te krijgen op een heet vrouwtje. Beide heren maken de volle 3 seconden vrij voor het vrouwtje en het andere vrouwtje verlaat toch lichtjes geirriteerd te groep.
De chimps eten vnl vruchten en af en toe een ander aapje, als bvb een mangabee zich in hun territorium waagt. Als een rivaliserende gorpe het aandurft hun territorium te betreden, dan zullen ze eerst trachten het alfamannetje te doden, anders eender welk mannetje. Ze eten hem niet op, maar rukken wel zijn testikels eraf en smijten deze in de verte. Een
alfamannetje wordt unaniem verkozen, als deze te oud wordt, wordt er reeds een opvolger verkozen, niet per definitie een bloedverwant.
Ook vertelde Jessica een verhaal over een groep die zijn leider heeft vermoord, hij was te egoistisch voor het voortbestaan van de groep.
Nog niet lang geleden was de plaatselijke bevolking ook niet opgezet met de aanwezigheid van chimpansees, vnl omdat ze hun oogst opaten. Mensen zetten dan ook vallen uit, ik heb dan ook enkele chimps gezien zonder het gebruikelijke aantal vingers. Aangezien de Westerse bevolking veel interesse begon te tonen in de chimpansees en dit uiteraard geld opbracht, is de bevolking de chimps meer beginnen waarderen.
Op de middag heb ik op een paar meter van het lunchende alfamannetje zelf mijn bokes opgegeten. Een tip die ik je kan geven; loop nooit onder een boom waar chimps inzitten, er kan vanalles naar beneden komen.
Lange tijd hebben we bij deze vruchtenboom gezeten, kleintjes gezien, grooming, luilekkeren, ze doen eigenlijk niet veel anders dan slapen, luieren en eten.
Ergens in de namiddag zijn we The President verloren, een poosje hebben we nog een ander mannetje gevolgd, het werd intussen donker en we waren diep
in het bos verzeild dus stilletjes aan ze we teruggewandeld, Jessica kent het bos door en door. Wat een dag.
Advertisement
Tot: 0.118s; Tpl: 0.014s; cc: 7; qc: 54; dbt: 0.0804s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Bart
non-member comment
Wat een avontuur...
Hey Tamara, wat een fantastische ervaring moet dat zijn geweest. Heel mooie blog en leuke foto's. Ook je andere avontuur met de gorilla's was superinteressant! Benijd je wel een beetje veel :-). Veel plezier nog en een veilige reis. Bart Pijpops