Dag 19: Swellendam

---

Wanneer we de gordijnen openen kunnen we maar een paar meter ver kijken. Het is supermistig? en dat terwijl de voorspelling zonnig en 24 graden was. Natuurlijk staan we wel meteen op, om volgens plan om 8.45 te ontbijten. Er waren enkele wilde plannen in omloop voor de activiteiten van vandaag, zoals canyoningen of kanoën. Echter volgens de informatie zijn de canyons maar van 30 november tot 1 april geopend, dus dat gaat 'm niet worden. Het kanoën zal waarschijnlijk ook moeilijk worden, omdat er in de afgelopen periode bijna geen regen is gevallen in deze regio. Dus we gokken op de 'easy' wandeltrail?in het Marloth Nature Reserve, de bergen achter onze lodge maken daar deel van uit. Na het ontbijt begint het zonnetje al aan kracht te winnen en schijnt ze langzaam door het wolkendek. Behalve Robin, die last heeft van zijn voet, besluit iedereen aan deze tocht mee te doen. In Swellendam zelf nemen we de afslag naar het natuurreservaat en belanden daarna wederom op een onverharde weg. Door de mist banen we ons een weg omhoog, tot we aankomen bij een mini-office waar we ons moeten melden. We moeten onze namen opgeven en zonder mobiel geen toegang. Dat laatste is sowieso geen probleem. Op deze manier weten ze wie er op dat moment in de bergen rondzwerven, op zich geen slechte gewoonte. We moeten nog een klein stukje, zo'n 3 km, verder met de auto voordat de Duivelsbos Trail naar de waterval begint. We zijn nog niet op de helft tot we besluiten de auto te parkeren en maar te voet verder gaan, de bus moet namelijk nog langer mee. Na een nogal steile afdaling door flarden van mist, bereiken we de start waar we meteen het bos induiken. Het is een smal pad met een nogal natuurlijke ondergrond van takken en stenen. Inmiddels zijn we wel wat gewend en ach, volgens de info is het maar 1 km. Dus lopen we in de frisse, nu wel zonnige ochtendnevel door een toch wel sprookjesachtig bos. Na korte tijd begint het pad te stijgen en van 'easy' is geen sprake meer. Of laten we zeggen de bejaarden van onze vorige wandeling zouden hier aan tien stokken nog niet genoeg hebben. We horen inmiddels wel zachtjes water stromen en na een pittige klim konen we bij een watervalletje (met de nadruk op -tje). Was dit het al? Volgens de kids natuurlijk niet, dus met onze ouwe botten en spieren klauteren we verder over de rotsen en paadjes achter hen aan omhoog. Hier en daar de nodige bavianenpoep ? ? ontwijkend, want die apen zitten overal. En zoals onze gids in Monkeyland al zei: 'Als wij hen niet zien wil het niet zeggen dat zij ons niet zien'. We voelen ons dus wel enigszins bespied. Na nog een half uur klimmen en zweten bereiken we inderdaad de echte waterval. Bewijs van weinig regenval? is hierbij geleverd, het is slechts een stroompje. Evengoed een fotoshoot als bewijs van geleverde prestatie en dan terug naar de auto. Als we op deze weg lopen is de lucht inmiddels strakblauw en zien we tot onze verbazing dat we inderdaad uitkijken op onze lodges ?. Terug in Swellendam een kop koffie met een hapje op Churchill Square recht tegenover de beroemde kerk. De bestellingen worden ietwat verkeerd geleverd, ligt dit aan de gezellige Afrikaanse dame die ons bedient of aan degene in de keuken die haar handschrift niet kan lezen? Daarna nog even shoppen en dan om 14.30 terug in ons huisje en even van de zon, een kopje thee en een wijntje genieten. 's Avonds hebben we een prima restaurantje gevonden 'De Vagebond'. Bij binnenkomst van negen man slaat de ober bijna achterover;het kan, maar dan moet hij wel even wat regelen. Hij blijkt erg van structuur te zijn, want wanneer wij extra brood bestellen lijkt hij even van slag. Al met al toch wel een aardige ober. Zijn baas is ook zeer vriendelijk als hij aanbiedt een foto van ons allemaal te maken. Daarvoor moet hij wel even een stukje de wenteltrap oplopen, zodat hij goed zicht van boven heeft. Wanneer de goede man heeft afgedrukt valt hij echter bijna van de trap. Maar hij maakt toch een tweede foto. Als hij dan van de trap afstapt drukt hij per ongeluk nog een keer af, waardoor Ingrid bijna compleet onder de tafel gaat van de slappe lach ?. De arme man toch, hij bedoelde het zo goed. Na een klein dessert verlaten we onze ober en zijn baas en besluiten de avond in ons huisje met de film 'De Tourist'.

---

Comments

[Frans Tolenaar]

Thuisreis
Beste luitjes. Nog 2 dagen te gaan en deze geweldige reis zit er weer op. Mocht het aan de verbinding/bereikbaarheid haperen dan wil ik jullie op voorhand een voorspoedige en veilige thuisreis wensen! Geef uiteraard dan wel een belletje. Groetjes Pa