Advertisement
Published: February 12th 2008
Zaterdag 5 januari 2008 - Woerden
Vanmiddag had ik Martijn aan de telefoon. Hij belde om te vragen of mama nog het e.e.a. voor hem zal willen regelen en om te vertellen dat de baan bij IBM in Johannesburg* zo goed als zeker doorgaat, maar dat hij daarvoor nog wel een heleboel moet regelen. Hij kan dan ook waarschijnlijk niet veel eerder als eind februari/begin maart aan de slag… wat mij natuurlijk
aan het denken zet….
* Voor degene die lang niks van Martijn hebben gehoord: IBM heeft zijn helpdesk voor de ABN AMRO verhuist van Ierland naar Johannesburg. Ze zoeken daar dan ook Nederlands/Afrikaans sprekende mensen.
Zaterdag 26 januari 2008 - Woerden - Amsterdam
Eindelijk is het dan zover, jaja heb lang moeten wachten.. Om 11.30 uur brengt mama mijn naar Schiphol. Eerst een vlucht naar Londen en daarna door naar Johannesburg…
Zondag 27 januari 2008 - Jo’burg
Waar ik ’s morgens om 7.00 uur land. Het duurt natuurlijk allemaal vreselijk lang voordat ik door de douane heen ben en voordat ik mijn bagage heb, maar als ik eindelijk alle stempels en mijn bagage heb, dan op zoek naar Martijn..en ik herken hem nog
hoor. Het voelt gelijk allemaal weer helemaal goed en helemaal vertrouwd, zo dus nu eerst een sigaretje en even elkaar aanstaren.
We rijden naar Brown Suicker Backpackers in de wijk Observatory in Johannesburg. Het voelt gelijk al helemaal fantastisch hier. Wat een stad en wat een bomen en parken. Zelf zitten we vlak bij het Bezuiderhout Park (kennen we dat niet ergens van? - Dit park ligt ook in Den Haag). Nadat we bij de Brown Suicker een bakkie koffie op hebben en hebben ontbeten besluiten we te gaan lopen naar de shopping mall, want hier hebben ze DE koffie. Volgens Martijn is het ongeveer een half uurtje lopen, je kunt wel merken dat hij in Afrika-tempo zit, want het is toch wel een uurtje lopen. Afgelopen vrijdag had ik van Martijn nog een mailtje gehad waar in hij mailde dat ik ook warme kleding mee moet nemen, want zo warm is het niet in Jo’burg, maar als we aankomen bij de shopping mall, ben ik al goed verbrand op mijn schouders en in mijn nek.. ja ik zie echt behoorlijk rood en later in de week ga ik ook nog vervellen!!
We lopen wat rond in de
shopping mall, kopen hier nog wat spulletjes en drinken gezellig een echt kopje Douwe Egberts Filter koffie. Heerlijk… zeker Martijn is hier helemaal fan van na al die maanden West Afrika waar geen lekker koffie te krijgen is. Ook maken we plannen wat we de aankomende 2 weken gaan doen en besluiten dat het beter is om een auto te huren ipv te reizen met het openbaar vervoer. Daarna gaan we lekker lunchen.
Terug bij de Brown Suicker, wat een behoorlijke heuvelopwaartse wandeling is, drinken we nog een biertje en eten we mee. Er staat rijst met een groentesaus en boereworst op het menu vanavond. Na het eten heb ik het redelijk snel gehad en liggen we al vroeg op bed.
Maandag 28 janauri 2008 Jo’burg - Pelgrims Rest
Vanmorgen om11.30 uur komen ze de auto brengen. Een mooie witte Volkswagen Chico. We vertrekken meteen. Vanaf Johannesburg rijden we richting het noord-oosten richting Belfast, Lydenburg, richting Pelgrim’s Rest. In de ANWB gids die ik mee heb staan een oud goudzoekerhuisjes waar je de nacht kan doorbrengen. In Belfast bij de Spar doen we boodschapjes en dan is het nog zo’n 120km rijden naar Pelgrims Rest.Rond 19.00 uur
’s avonds komen we hier aan. Het is fantastisch!! Midden in de bergen staan een aantal schattige huisjes naast elkaar en van binnen is het nog des te leuker. Met een knus keukentje, een zitkamer en 2 slaapkamers. Martijn kookt vanavond en na het eten zitten we nog even lekker buiten, waarna we snel gaan slapen.
Dinsdag 29 janauri 2008 - Pelgrims Rest - Phaloborwa
’s Morgens zijn we natuurlijk vroeg wakker en rijden we door Blyde River Canyon. Dit is echt een schitterend gebied. We bezoeken hier God’s Window en Wonder View waar je een ontzettend wijds uitzicht hebt over het gebied, daarna rijden we door naar Bourke’s Luck Potholes waar de rivier de Blyde en de Treur bij elkaar komen en deze beide allemaal rondingen in de rotsenformaties hebben gemaakt. Als laatste bezoeken we Echo Caves. Volgens onze gids hebben hier tot 200 jaar geleden nog mensen gewoond. De naam Echo Caves komt van de stalactieten die een echo produceren als je erop slaat. Op deze manier konden de mensen in de grot communiceren met de mensen die buiten op het land aan het werk waren. We hebben hier een interessante rondleiding gehad. Hierna rijden we
door naar Phalaborwa, waar een van de ingangen van het Kruger Park zit, om daar een slaapplek te vinden voor de aankomende nacht.
Woensdag 30 januari t/m vrijdag 1 februari 2008 - Kruger Park
Woensdagochtend om 4.00 uur gaat de wekker. Hup..uit bed en aankleden en inpakken. De ingang van het Krugerpark is een kleine 5 minuten rijden, maar helaas gaat het park niet om 4.30 uur open, zoals ik begrepen had, maar om 5.30 uur. We moeten dus een uur wachten, maar intussen komt de zon op en gaat het uur snel voorbij. Nadat we betaald hebben rijden we om 6.00 uur het park in… op zoek naar de dieren. Het eerste dier dat we zien is natuurlijk een impala (hier zijn er maar zo’n 110.000 van in het Krugerpark!!), maar ook zien we nog nijlpaarden, olifanten, zebra’s, bokjes, bavianen en giraffe deze dag. Het mooiste deze dag is dat we een hele tijd op het asfalt gereden hebben, maar op een gegeven moment besluiten een onverhard pad in te rijden, na een paar 100 meter komen we een plas water tegen op het onverharde pad, waarvan we niet weten hoe diep het is en of we
er doorheen komen met onze Chico, dus besluiten we weer om te draaien. Terug op de afvalt weg, trap Martijn in ene op de rem.. en ja hoor, daar staat onze eerste olifant. Fantastisch gewoon!!
Rond 12.30 komen we aan bij het park Olifants waar we kijken of ze daar een hut vrij hebben. Ja hoor dat lukt en we hebben een schattig hutje om de nacht door te brengen. Na even gerelaxed te hebben rijden we nog even een rondje door het park en als we bijna het rondje hebben gemaakt komen we giraffe tegen.
’s Avonds eten we in het restaurant en daarna liggen we alweer vroeg op bed, want de volgende ochtend staat de wekker alweer op 4.00 uur, want nu mogen we wel om 4.30 uur het park in.
Nadat we deze donderdagochtend eerst een konijn, nijlpaarden, zebra’s en giraffe hebben gezien, trapt Martijn weer in ene op de rem en zien we een groepje jonge hyena’s . Wat een schatjes, maar Martijn die draait snel zijn raampje omhoog, want die ziet alleen nog maar de scherpe tandjes. Als we weer een stukje verder rijden, komen we volwassen hyena’s tegen die heerlijk op
het warme asfalt liggen. Om 7.00 uur gaan we ontbijten op een uitstapplaats. De ranger die daar zit, komt op ons aflopen, omdat hij geen water heeft in de toiletten en uit de kraan, dus als we ontbeten hebben brengen we hem naar de pomp ongeveer 1 km verderop. Hij zegt dat we wel door mogen rijden, maar we hebben nog de hele dag de tijd, dus laten hem de pomp controleren en wachten op hem. De pomp krijgt hij niet aan de praat, dus rijden we hem terug naar de uitstapplaats. Als hij een flesje water ziet liggen, vraag hij of hij het mag hebben.., maar natuurlijk. We laten hem het flesje bijvullen met de kan water die wij bij ons hebben en geven hem ook nog een pak vruchtensap. Daarna gaan we verder het park in.
We komen nog een wildebeest, wilde zwijnen, een gewone duiker, olifanten, olifanten, impala’s , olifanten, koedoes, buffels tegen.
Het is allemaal even schitterend en je kan uren naar de dieren kijken. Ik denk dat we elk half uur wel iets zien. Later begrijpen we dat we heel veel gezien hebben, omdat we in Tofo nog mensen tegengekomen zijn, die uren
rondgereden hebben zonder iets te zien.
Rond 17.00 uur stoppen we weer bij een uitstapplaats. Hier zit een Zuid Afrikaans stel met hun zoon. Ze wonen zelf in Nelspuit wat dicht bij de ingang van het park zitten. We praten wat met hun en zien in de verte een struisvogel en een witte neushoorn, die hadden we nog niet gezien. De man verteld ons dat ze veel mango bomen in de tuin hebben, dus we krijgen een paar mango’s van ze mee. Tevens krijgen we een kaartje mee van ze, omdat ze lodges hebben in Nelspruit.
Daarna moeten we er weer snel vandoor, want we moeten nog een slaapplek zoeken voor vannacht en als we die niet op tijd vinden, dan hebben we nog tijd nodig om op tijd het park te verlaten. Onderweg richting de lodge’s bij Lower Sabie komen we nog, op vrij korte afstand, witte neushoorns tegen.
Als we bij Lower Sabie aankomen hebben ze gelukkig nog 1 hut vrij, waar we kunnen slapen en omdat we nog geen leeuwen hebben gezien besluiten we toch maar een game drive te boeken voor de volgende ochtend.
Het was een hele lange dag Kruger Park,
maar voldaan gaan we slapen na het eten. Vanavond hadden we trouwens impala en ossen tong op het menu staan. Ossen tong stond me niet zo aan, maar Martijn hield zijn vork voor mijn mond en zei: “Dit moet je eens proeven” en voor ik het wist had ik dus ossen tong in mijn mond.
Vrijdagochtend weer vroeg op, want om 5.00 vertrekt de game drive. Toen we net op pad waren, kwamen we een leeuw tegen. Hehe.. onze eerste leeuw. Het was een jong mannetje en was helaas al snel verdwenen. De game drive duurde 3 uur en we kwamen natuurlijk weer een hoop dieren tegen die we al eerder gezien hebben. Het enige wat we nog niet goed gezien hadden was een witte neushoorn van vrij dichtbij en deze hebben we nu dan ook gezien. Helaas het is voor ons maar bij de big 4 gebleven, want ik heb gezocht en gezocht, maar geen luipaard gevonden.
Na de game drive hebben we lekker ontbeten in het restaurant en zijn we nog een paar een het park doorgereden. Het hoogtepunt was toch wel toen we stopte bij een uitstapplek die over een rivier heenkeek. Deze rivier lag
vol, vlak voor ons, met wel zo’n 15 nijlpaarden. Wat een waanzinnig gezicht. De hele tijd waren ze aan het knorren en eentje was er rondjes aan het draaien in het water, waardoor je iedere keer zijn pootjes boven het water uit zag komen. We hebben ons rot gelachen.
Rond 13.00 uur zijn we het park uitgereden richting de grens van Mozambique. Dit was maar een half uurtje rijden, maar bij de grens was het echt vrijdagmiddag.. druk.. druk.. druk… en allemaal helemaal niet duidelijk, dus we hebben diverse malen moeten nagaan hoe we het allemaal moesten regelen om met een auto de grens over te gaan. Anderhalf uur later waren we eindelijk in Mozambique. Wat een wereld van verschil met Zuid Afrika.
Rond 17.00 uur konen we aan bij The Base Backpackers in Mozambique. We hebben onze spullen neergezet en zijn toen naar een restaurant gelopen om daar lekker een biertje te drinken en wat te eten. We lagen al vroeg op bed, helaas bovenin het stapelbed, maar ik ben er niet uitgevallen!!
Zaterdag 2 februari t/m dinsdag 5 februari 2008 - Maputo - Tofo
De volgende ochtend heerlijk even genieten van het uitzicht over
Maputo en rond 9.00 uur vertrekken we richting Tofo. De eerste 200 km gaat vrij goed. Er is ook een hoop te zien. Zeker de drukte in de voorsteden van Maputo. Na 200 km komen we bij Xai-xai en hierna wordt de weg erg slecht. Over ongeveer 100 km zit het asfalt vol met kuilen en gaten, dus dat is een heel gehobbel en geslinger van de linkerkant naar de rechterkant van de weg. Gelukkig wordt de weg op een gegeven moment beter. Ongeveer 200 km na het gehobbel en geslinger zitten we in Inhambane en daarna volgt nog een hobbelweg van iets meer als een uur naar Tofo. Martijn heeft de hele weg gereden, maar er valt een hoop te zien, want de meeste mensen wonen langs de weg, dus overal zie je mensen lopen en vrouwen met van alles op hun hoofd. Om 16.00 uur komen we aan bij Bamboozi. Hier gaan we de aankomende nachten slapen. We hebben hier een schattig hutje en het staat vol met palmbomen. Als we de auto uitgepakt hebben, lopen we naar zee. Dit is alleen de duin over en dan staan we op het witte strand met een blauwe zee. De
golven zijn gigantisch en we nemen eerst een duik.
Daarna gaan we naar Dino’s bar. Dit is de bar waar Martijn de afgelopen maand heeft gewerkt. Het is er hartstikke gezellig en natuurlijk helemaal grappig omdat Martijn er zoveel mensen kent. We drinken hier lekker en biertje en eten iets en daarna lopen we weer terug naar onze hut. De sterrenhemel is echt waanzinnig. Ik ben dan al wel eerder in Afrika geweest, maar ik kan me niet meer herinneren dat ik zoveel sterren heb gezien. Vanaf Dino’s bar is het ongeveer 20 minuten lopen over het strand naar Bamboozi en je moet alleen oppassen voor de kleine krabbetjes, maar die kruipen al snel weg als ze je aan horen komen.
Zondagochtend gaat Martijn eerst duiken en ik neem in het restaurant lekker een ontbijtje. De rest van de dag brengen we lezen op het strand, onder de parasol, door. Ik heb een klein uurtje een beetje in de zon gelegen en daar ben ik zelfs al redelijk rood van. ’s Avonds gaan we weer naar Dino’s om daar gezellig wat te drinken en wat te eten. We maken het zelfs laat, want rond 0.00 uur zijn we
pas terug bij Bamboozi. Het is hier al pikkedonker, want om ongeveer 23.00 uur, als het restaurant dicht gaat, doen ze ook de aggregaat uit en gaat alle verlichting uit. Ja zelfs die van de toiletten.
Echt lekker uitslapen is er niet bij hier, want maandagochtend om 8.00 brand ik al redelijk mijn bed uit. De zon is vanaf 7.00 uur al behoorlijk warm hier. We doen lekker rustig en gaan tegen het eind van de ochtend Antonio ophalen. Antonio werkt ook bij Dino’s in het weekend, maar door de weeks gaat hij naar school in Inhambane. Wij waren toch van plan naar Inhambane te gaan, dus hij kan met ons meerijden. Vanuit Nederland had ik een paar kaasjes meegenomen, dus we geven er een aan Antonio die hij kan delen met zijn vrienden. Als we Antonio af hebben gezet gaan we het stadje in. Er is niet zo heel veel te beleven en het meeste is ook dicht. Gisteren, zondag 3 februari, was een feestdag, maar omdat dit op een zondag viel, zijn ze maandags ook vrij. De markt is wel open, dus hier lopen we even overheen. Er liggen met name souvenirs, heel veel groente en fruit
en 2e hands kleding.
Daarna rijden we naar Barra, dit is de volgende kustplaats. Hier gaan we lunchen. We bestellen heerlijk een gemixte visschotel.
Terug in Tofo gaan we nog even zwemmen en besluiten maar weer naar Dino’s te gaan. Het is erg rustig vanavond, dus we hebben een hele tijd met Nathalie, de eigenaresse van Dino’s zitten kletsen. Overdag is het er echt heerlijk, maar ’s avonds staat er een hoop wind.
Dinsdagochtend gaat Martijn weer duiken en daarna gaan we op Ocean Safari. Helaas is het niet echt mooi weer. We hebben zelfs een uur bewolking en wat regen op zee. We zien wel een heleboel dolfijnen, maar de walvishaaien, waar ik eigenlijk voor ging die zien we helaas niet. ’s Middags lezen we en slapen we nog wat op het strand en ’s avonds gaan we naar een restaurantje wat iets verder op aan het strand ligt. Hier bestellen we ook een lekkere visschotel. Heerlijk. En daarna gaan we nog even een biertje drinken bij Dino’s. Dit is de laatste avond in Tofo, want we hebben besloten morgen weer richting Zuid Afrika te gaan.
Bij Dino’s vernemen we dat het niet zo’n goed idee
is om richting Maputo te rijden, omdat er die dag wegbarricades en rellen zijn geweest. De reden hiervan krijgen we niet echt te horen, maar er wordt ons wel gewaarschuwd dat het niet veilig is de volgende dag naar Maputo te rijden.
Woensdag 6 februari 2008 - Tofo - Nelspruit
Vanmorgen hebben we dus eerst maar bij de receptie van Bamboozi geïnformeerd wat er aan de hand was in Maputo. Er bleken gisteren inderdaad rellen en wegbarricades geweest te zijn, omdat de benzineprijzen verhoogd waren, maar het bleek gisterenavond al weer rustig te zijn, dus we besluiten toch maar die kant op te gaan. Er zijn ook verder weinig andere mogelijkheden, want de enige weg om Mozambique uit te komen leidt via Maputo. Onderweg komen we gelukkig alweer heel wat busjes en bussen tegen die vanaf Maputo komen of richting Maputo gaan, dus het ziet er veilig uit. De hobbelweg rijden we deze keer ook sneller als de heenweg. We zijn inmiddels al wel wat gewend. Onderweg kopen we nog een bak (ongeveer 30 stuks) passie vruchten voor 20 meticais (ongeveer 0.75 euro). Na 5 stuks heb ik het al wel redelijk gehad… Als we ’s middags in
de voorsteden van Maputo aankomen ziet het er wel grillig uit. Overal liggen (verbrandde) boomstronken, verbrandde autobanden en over een stuk van wel zo’n 5 km ligt allemaal glas op de weg. De mensen hier zijn echt vrij pissig geweest over de verhoging van de benzine prijzen. Niet zozeer omdat ze zelf meer moeten betalen voor de benzine, maar wel omdat de prijzen van het openbaar vervoer nu ook omhoog gaan. Wat er op de heenweg zo goed uitzag is nu veranderd in een bende. Ik ben stiekem dan ook wel blij als we Maputo door zijn en richting grens rijden.
De grensovergang neemt dit keer gelukkig maar een klein half uurtje in beslag. We hebben besloten in Nelspruit te overnachten en als we het kunnen vinden in de lodges van de mensen die we tegen zijn gekomen in het Krugerpark. Vanaf de grens is het nog zo’n 100 km naar Nelspruit. Doordat ik Martijn eerst de verkeerde kant uitstuur in Nelspruit is het niet makkelijk te vinden, maar als we even stoppen om te tanken en te pinnen vinden we de juiste weg en vinden we al vrij snel de lodges. De man en zijn zoon staan net
buiten het hek van de lodges als we aan komen rijden. Als ik vraag of hij ons herkent, kijkt hij ons even aan, maar als ik het Krugerpark noem, dan herkennen ze ons. Hij is meteen enthousiast dat we zijn gekomen.
We rijden de oprijlaan op, richting de receptie, zijn vrouw Ivonne reageert precies hetzelfde. Het zijn ontzettend lieve mensen. De eerste kamer die ze ons laat zien is helemaal goed. Een groot 2-persoonsbed en een stapelbed. Ik mag van Martijn in het 2-persoonsbed slapen. Hij is toch niet anders gewend als niet te draaien ’s nachts en is bang dat hij verdwaalt in het 2-persoonsbed.
Daarna rijden we naar de shopping mall om een hapje te gaan eten in een restaurant. Als we terug zijn drinken we nog een wijntje, maar Martijn zijn ogen vallen bijna dicht van de lange rit van vandaag.
Donderdag 7 februari 2008 - Nelspruit - Jo’burg
We hebben allebei heerlijk geslapen vannacht. Wat een heerlijk dik matras en ook de douches zijn fantastisch, na de koude douche met bruin water in Tofo. We doen lekker rustig aan vanmorgen. Als we de sleutel inleveren bij Ivonne, willen we natuurlijk ook wel
even de mango bomen zien. Eerst laat ze ons de bomen zien waar de lychee aan groeit. Er zitten er nog wel een paar in de boom, maar het seizoen is redelijk voorbij. Voordat ze ons de mango bomen laat zien, haalt ze natuurlijk eerst even een plastic tasje, want we komen niet weg zonder mango’s. Het is echt zo’n lieve vrouw. Ze zoekt goede mango’s voor ons, vertelt ons van alles over de bomen en de verschillende mango bomen, zodat we pas een uur later met onze 15 mango’s vertrekken.
Tegen het eind van de middag komen we weer aan bij de Brown Suicker Backpackers in Jo’burg. ’s Avonds staat er pasta op het menu, maar dat mag Martijn niet, dus we bestellen eten bij Mr. Delivery. Ideaal is dit. Je kiest uit een boekje wat je wilt eten en ze pikken het op bij een restaurant en leveren het af. Ik ga voor een pizza en Martijn voor een grote portie spare ribs, waardoor hij gelijk nog grotere vrienden wordt met Diva, de hond van de backpackers hostel. Ze krijgt namelijk alle botjes van Martijn zijn spare ribs en is hier heel gelukkig mee.
Vrijdag 8 februari 2008 - Jo’burg
Vandaag zijn we naar het Apartheidsmuseum geweest. Dit is een museum dat opgericht is door Nelson Mandela. Ik heb het normaal niet zo op musea, maar ik moet zeggen dat het behoorlijk indrukwekkend was en we hebben er ook wel een paar uur rondgelopen.
Daarna zijn we naar de shopping mall gegaan in Sandton. Sandton is ook de wijk waar IBM zit, maar helaas hebben we het kantoor niet kunnen vinden.
’s Avonds heb ik Martijn gezellig mee uit eten genomen. We zijn naar de shopping mall gegaan waar we ook de eerste dag zijn geweest. Het eten was hier namelijk erg goed en we hebben heerlijk en gezellig gegeten. Terug bij de Brown Suicker hebben we nog gezellig in de bar gezeten.
Zaterdag 9 februari 2008 - Jo’burg (Soweto)
Vanmorgen werden we om 8.30 uur opgehaald door onze gids om naar Soweto (South West Township - een zwarte wijk) te gaan. Meestal wordt Soweto negatief in het daglicht gezet, maar we hebben het als erg positief ervaren. Er wordt veelal gezegd dat als je Soweto ingaat, je er niet meer uitkomt, maar onze gids zei ook als: “je wilt er niet meer uit, dus daarom kom je er niet meer uit, want als je de sfeer proeft in Soweto, wil je er nooit meer wel”. Soweto is ontzettend divers. Er staan grote villa’s, maar er zijn ook echt krotten.
Voordat we Soweto ingingen zijn we eerst door het centrum van Johannesburg heengereden. Hier zie je ook echt geen blanke mensen en dit blijkt ook niet veilig te zijn, met name doordat hier veel mensen wonen uit omliggende landen van Zuid Afrika, die gevlucht zijn en in Jo’burg geen baan en bestaan kunnen vinden.
In Soweto hebben we onder andere het huis van Winnie Mandela en het huis van Nelson Mandela gezien en we zijn ook in een township geweest waar met name mensen wonen die het een stuk minder hebben. Hier hebben we ook een woning bezocht en dat voelt toch wel een beetje ongemakkelijk aan. Al met al was het wel een bijzondere excursie.
Tja en na de excursie was het een beetje wachten, wachten, wachten en natuurlijk tas inpakken, want helaas zaten mijn 2 weken erop met Martijn.
’s Avonds om 19.30 uur heeft Martijn me naar het vliegveld gebracht. Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik, en Martijn ook, een fantastische 2 weken gehad. Een hoop gezien en heerlijk om weer even met mijn broertje samen te zijn. Ik heb er echt enorm van genoten.
En voor iedereen de groetjes van Martijn.
Advertisement
Tot: 0.097s; Tpl: 0.015s; cc: 6; qc: 45; dbt: 0.0548s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
