Advertisement
Published: November 18th 2006
Een gekko klakt, een ezel balkt en een haai kraait en het is nog niet licht. Ik lig op een veel te kleine stretcher (maar dat lukt net niet) te luisteren naar de geluiden van ontwakend Korsimoro.
In de wc woont een vleermuis en de douche is een muurtje waar je met je emmertje water achter kan staan en toch is dit het huis van de burgemeester, oftewel dit is een van de meest riante huizen in Korsimoro, en het is eigenlijk ook een prima verblijf.
Korsimoro is een dorpje langs de doorgaande weg naar Kaya; het leven vind hier plaats op straat. Langs de weg waar volgens mij geen maximum snelheid bestaat, staan allerlei stalletjes waar je kunt ontbijten, telefoonkaarten kunt kopen of iets van eten kunt krijgen. Ook zijn er ‘supermarkten’ met een ruim assortiment als blikjes sardien, zakdoekjes en nescafe…. Ik zou wel weer eens een echte snelfilterkoffie lusten….
Varkentjes snuffelen tussen het vuil langs de weg en kippen zoeken tussen de botjes van hun zusjes naar lekkere zaadjes.
Het veldwerkgebied, gesitueerd dieper in het ‘catchment’ is vanaf hier in 45 minuten te bereiken via de Route Regional 2, een onverharde weg door de rimboe. Met de Quatre-quatre
scheurt chauffeur Bona op de maat van 3 cassettes met Afrikaanse vrolijkheid alles en iedereen die richting Korsimoro loopt en fietst aan de kant, een grote stofwolk veroorzakend. Onderweg komen we hele karavanen tegen van fietsen met geiten en koeien achterop en kippen aan het stuur en brommertjes en voetgangers die voor dag en dauw zijn opgestaan om hun handeltje op het hoofd richting de voor hun grote stad te brengen.
Tijdens het nemen van monsters in het veld zijn ‘les blancs’ een ware attractie, dat moet iedereen zien. Het dagelijks leven wordt even stilgelegd en er wordt ademloos toegekeken. Zelfs de koeien hier weten niet beter of er bestaan alleen zwarte mensen.
Het dagelijks leven hier bestaat uit ‘in leven blijven’….geiten en koeien hoeden en het land verbouwen met sorghum en millet. De kinderen gaan in deze kleine dorpjes niet naar school maar helpen mee om het gezin te onderhouden.
Het landschap is een over het algemeen vlak en verweerd landschap (peneplain in vaktaal) met her en der resistente uitstekende laterietheuvels. Tussen de natuurlijke vegetatie van grassen en struiken met verspreid wat bomen veel kale droge korstige stukken. De dorpjes bestaan uit cirkelvormige complexen van lemen hutjes met rieten
daken met daaromheen akkerland.
Ohja en het vorige weekend hebben we allerlei lokale gerechten mogen proeven. Zaterdagochtend begon met bier a loco, huisgemaakt milletbier gedronken uit een kalabas. Hierna door naar de neef van Siaka, waar we gebakken banaan a loco met kip a loco voorgeschoteld kregen. En ’s avonds bij Bakary een studiegenoot van Siaka (geografie) dan eindelijk de rupsen met toe (spreek uit tooh)... van Elke begrepen we dat ze gebakken nog enigzins te eten zijn en gekookt wel heel erg juicy zijn; gelukkig zei Siaka dit nog net op tijd tegen Bakary want dit was in eerste instantie niet de bedoeling... Het was niet heel erg lekker maar ook niet uitgesproken vies, meer een beetje ondefinieerbaar van smaak en taai van structuur. Maar we hebben het dus overleefd, en straks op naar een andere uitnodiging. En het is vandaag Joost's verjaardag dus we gaan er een feestje van maken.
En nog steeds vergeten te vermelden maar joost’s site: www.travelblog.org/Bloggers/joostov
Advertisement
Tot: 0.108s; Tpl: 0.013s; cc: 10; qc: 58; dbt: 0.074s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.2mb
vossie
non-member comment
zondag
haha wat een feest om weer wat van de Bobo's in de Rimboe te horen. Ik kan me inderdaad best voorstellen dat 'les blancs' een nationale attractie zijn :D. ik zie ook dat je 5,7 koppen groter bent, haha. Feeling like an animal in da Zoo, he? kan je ff mailen WAT je nou precies doet, met je resistente uitstekende laterietheuvels. (t zijn grappige stukkies, makker!) neem ff een sixpackie Milletbier voor me mee :p